Jungle-avonturen, olifantendouche en de Apocalypse

Nadat Yv en ik elkaar weer in de armen waren gevlogen, kon ik haar eindelijk mijn inmiddels bijna thuisbasis Chiang Mai laten ervaren. Dus ook Yv werd meegesleurd naar de briljante ladyboyshow, heeft kennisgemaakt met de verslavende hangmatten in de tuin en de plaatselijke barren onveilig gemaakt. Op onze laatste dag Thailand hebben we geknuffeld met tijgers en was er een heuse aardbeving te voelen, 6 op de schaal van Richter. Maar de enige in Chiang Mai die gewoon lekker door de stad gewandeld hebben zonder ook maar een trillinkje te voelen, zijn wij. Een lekker veilig idee, voor als we echt hadden moeten schuilen, haha.
We zijn in ieder geval weer herenigd en samen begonnen we nieuwe avonturen: Laos!

De eerste dagen van Laos hadden we al een tijdje geleden gepland met de zogenaamde 3-daagse Gibbon Experience. Hierbij zipline je op hoge hoogtes boven en door de jungle, loop je verschillende jungletochten en slaap je in hele hele hoge boomhutten.
Het ziplinen, hangend aan een kabel van platform naar platform roetsjen, was supergaaf om te doen en heel erg mooi om zo hoog (150 meter!) boven de wereld te vliegen. Het slapen in de boomhutten was ook wel erg bijzonder te noemen. Toen het donker werd en iedereen al snel zijn klamboe in dook, kwam mijn ware "stoere" aard weer boven. Na een paar uur met veel gestorm en gebliksem, wat ik dapper aan het doorstaan was, hoorde ik ineens geknaag en gewandel vlak naast het matje waar ik op lag. We waren gewaarschuwd voor "boomratten", dus al snel piepte ik Yvo naast me wakker en hebben we samen hand-in-hand doorgebracht, wensend en hopend dat het al bijna ochtend aan het worden was en dat boomratten niet van kleine meisjes houden. Helaas bleek het toen pas half 12, maar ergens zijn we toch in slaap gevallen en zijn we gelukkig onaangevreten dag 2 begonnen.
Deze dag begon vrij waterig. Het was al enkele uren non-stop aan het regenen, en dan niet een Nederlandse mietjes-regenbui, maar echte echte regen, maar na enkele uren moesten we toch onze tocht vervolgen. De junglepaden waren inmiddels veranderd in modderglijbanen, er waren ineens honderdmiljoenmiljard bloedzuigers die ons maar al te graag wilden opeten en wij en onze spullen waren zeikersnat, maar ook het tweede boompaleisje hebben we bereikt. De tweede nacht hier verliep al beter, maar ik was stiekem best blij toen we de derde middag weer in de bewoonde wereld aankwamen.
Tijdens de tochten geen gibbon gezien, maar het wandelend en ziplinend verkennen van de jungle was wel heel leuk en we zijn wellicht weer een stukje stoerder geworden!

Na alle heldhaftige avonturen zijn we 2 dagen per slowboat, ja een langzame boot, naar Luang Prabang gegaan. Een hele mooie rustgevende reis, langs mooie natuur en dorpjes.
De eerste dag hier hadden we gelijk fietsen gehuurd om het stadje goed te kunnen verkennen. De fietsenverhuurmeneer wilden ons eerst uitleg geven over hoe je moest fietsen, remmen en het standaard omhoog moest doen. Gelukkig waren we dit als rasechte Hollanders nog niet verleerd en na hem vriendelijk bedankt te hebben voor de uitleg hebben we de stad heerlijk rondgedwaald. Letterlijk, want we raken altijd de weg kwijt, maar het was wel lekker om weer te fietsen.
Verder hebben we hier nog gezellig kunnen afspreken met Anouk, die hier toevallig ook was, ben ik verslaafd geraakt aan de fruitshakes van de vele straatkraampjes, hebben we heerlijk gezwommen in de mooiste helderblauwe watervallen en veel te veel souvenirs gekocht met een overvolle backpack tot gevolg.

Het leukste aan Luang Prabang was echter een dag bij een olifantenkamp. We hebben olifanten bereden op hun nek, waarbij je dus echt vlak achter hun grote flaporen zit en commando's geleerd hoe ze te sturen. Ook hebben we met ze gezwommen en gestoeid in de rivier en natuurlijk ook meerdere keren een echte olifantendouche recht uit de slurf gehad. Het was een hele leuke bijzondere dag. Olifanten zijn echt hele mooie lieve dieren. Misschien later toch maar een baby-olifantje in de tuin, in plaats van een puppy.

Na Luang Prabang gingen we door naar Vang Vieng, beroemd en berucht om het tuben in de rivier, wat minder rustig gaat dan in Thailand. Hierbij drijf je in een opblaasband op de rivier langs verschillende barren om spelletjes te doen en gekleurde armbandjes te verdienen met alcoholische consumpties. Vroeger waren er meer dan 80 barren, maar omdat er tot een paar jaar geleden erg veel doden vielen die de stenen oppervlakkige bodem niet meer zo helder zagen bij het te water springen, zijn er nu nog maar 4. En dat was meer dan voldoende, en zeker voor ons. "Gelukkig hebben we de foto's nog", maar die blijven, op 1 foto na, voorlopig uitsluitend onder ons (en wie er het eerst afstudeert is de lul op zijn afstudeerfeestje, haha).

Ook hebben we in Vang Vieng het Rocketfestival meegemaakt, wat gevierd wordt ter ere van de start van het regenseizoen. Als echte raketingenieurs bouwen de lokalen hun eigen raketten die ze trots afsteken op een veldje bij de rivier. Met groot geweld werd de ene straaljager na de ander afgevuurd richting de onbewoonde bergen. Net toen we ons afvroegen of dit ook wel eens misging belandde er een raket op een paar meter afstand van ons en hadden we ons antwoord en zijn we er snel vandoor gegaan.
Het regenseizoen is daarna in ieder geval zeker goed begonnen, want toen we die avond onze backpacks aan het inpakken waren, begon ons bamboehutje ineens te schudden en te waaien. Ook de regen ging even later flink tekeer en er waren megaflitsen en donders een paar keer per seconde, waarna de elektriciteit uitviel en het dus pikkedonker was. Wij dachten dat ons hutje ter plekke ter aarde zou storten met ons erin, de wereld veranderd was in een grote orkaan en de Apocalypse van start was gegaan, maar na een paar uur ging de storm al liggen en konden we weer rustig in bedje liggen. Hopelijk gaan we niet te veel meemaken van het regenseizoen, want ookal is het vaak maar een paar uurtjes in de avond, dat vinden we maar niks zo!

Nu zijn we alweer aan ons laatste dagje Laos begonnen in Vientiane, de hoofdstad, en is er weer een land voorbij gevlogen.
Laos; het land van de lieve mensen, de mooie natuur en de heerlijke fruitshakes. Het land waar je in een VIP-bus op een klapstoeltje in het gangpad zit en waar de mensen je gratis bananen geven als je bij hun je boodschappen komt doen. Ik ga je missen. Op naar het land van de loempia's!