Lief mooi Cambodja

Zodra we de grens over waren, was het duidelijk: we zaten niet meer in Vietnam. Hobbelend werden we in een klein minibusje tot het dak volgepropt met mensen en bagage en door kleine minidorpjes gereden. De armoede van Cambodja was gelijk merkbaar.

Maar het geluk van de mensen lijkt groter dan bij wie dan ook. De lieve schattige poepige kinderen renden ons regelmatig zwaaiend achterna en spelen ontzettend gelukkig met de simpelste dingen. Een boterhamzakje aan een touw is een ballon, een verfroller aan een lange stok is een stoere jeep en teenslippers worden gebruikt als jeu-de-boules-ballen. De Cambodjanen zijn lief, behulpzaam, trots en gelukkig. En dat is ontzettend bijzonder en mooi om te zien, zeker als je een klein beetje van de geschiedenis weet. Nog geen 40 jaar geleden voltrokken zich afschuwelijke taferelen hier. Onder het regime van Pol Pot en zijn Rode Khmer zijn miljoenen Cambodjanen uitgemoord op de meest afschuwelijke wijze. Baby's, vrouwen, intellectuelen en iedereen die hem 'in de weg leek te staan' op de route naar zijn Communistisch Cambodja zag een triest einde.

Tot op de dag van vandaag zijn er vele monumenten door het hele land heen en er komen steeds meer gedenkplekken bij. Een van de plekken waar veel horror zich heeft afgespeeld zijn de Killing Fields, vlakbij de hoofdstad Pnomh Penh. Met tranen in onze ogen en geen woord tegen elkaar zeggend liepen we daar rond. Terwijl we langs de martelvelden liepen werden via een audiotour bij vele plekken het ene na het andere weerzinwekkende verhaal verteld. Sommige menselijke resten zoals kleding en beenderen zijn nog steeds te zien aan het oppervlak. Na de Killing Fields zijn we ook langs de s-21 gevangenis geweest. Even afschuwelijk om daar door heen te lopen.

We hebben de laatste weken veel gehoord en gezien van de vietnamoorlog, zoals de tunnels, schuilplekken en vele foto's van de schade van bijvoorbeeld de chemische wapens en nu het zien van de acties van de Rode Khmer, en het frustreert. De wereld leert er niets van. En voor velen mensen is dit nog geen geschiedenis, maar nog steeds dagelijkse kost. Bah. Heel oneerlijk.

Vanuit Pnomh Penh gingen we door naar de kust en kon ons eilanden-einde van 3 weken luieren, zonnen en zwemmen beginnen. Bij aankomst overkwam ons gelijk het echte eilandgevoel. De regels van het eiland Ko Rong werden uitgelegd. "Naast de paar guesthouses, giftige slangen, zee-egels en een hoop zandvlooien zit hier verder op dit eiland niet veel: geen pinautomaat, geen medische post en geen stroom na 01:00 in de nacht. Gebeurt er iets, moet je dus een uur terug naar het vasteland en o ja, het regenseizoen is begonnen". Dat laatste hadden we al snel door, want sinds we op het eiland waren regende het alleen maar. Onder het kopje "misschien waait het zo over", toch lekker een aantal keer de zee ingedoken, maar meestal bleef het stortregenen (wat het water wel lekker warm deed voelen trouwens).
Ko Rong staat verder bekend om zijn glowing plankton. Dit is plankton wat in het pikkedonker, als 's nachts dus de stroom op het eiland uit is, oplicht zodra je het aanraakt. Zwemmen, zwaaien, spartelen, alles was even cool. We werden een soort van glow-in-the-dark-sticks van vroeger, maar dan zwemmend.

We dachten dat we met de constante regen op het eiland wel genoeg ellende hadden, maar de eilandgoden bleken nog niet klaar met ons. De t-shirts die ze op het eiland verkochten hadden we eerder moeten geloven: "Anything that can go wrong, Ko Rong." Na het eten van een Barracuda hebben Yv en ik romantisch de 2e avond en nacht samen doorgebracht op de wc. En dat was vechten om de wc want als de een de ander hoorde kotsen, moest de ander ook en andersom. We hebben ons zelden zo ellendig gevoeld en zijn er nog dagen naar van geweest. Levensles #138: geen barracuda eten.

Zoals ik al eerder zei, gaat de stroom op het eiland om 1:00 's nachts uit. Dit veroorzaakte lichte paniek, aangezien de wedstrijd Nederland-Spanje om 02:00 lokale tijd gespeeld werd. Gelukkig hadden ze speciaal voor het WK extra generatoren ingeslagen en hebben we met nog zo'n 20 andere Oranjefans de ondergang van de Spanjaarden kunnen zien. Dat was genieten! Als we toen hadden verloren hadden Yv en ik echt iets aan ons karma moeten doen om het geluk om te draaien, maar dat was niet nodig!

Door de vele regen konden we niet het eilandhoppen naar onbewoonde verlaten eilandjes wat we eigenlijk wilden, maar moesten we gedwongen terug naar het vasteland. Echt gedwongen, want het volgende eiland waar we heen zouden gaan werd de ochtend dat we zouden vertrekken gesloten door het slechte weer. Even gebaald, maar dit betekende wel dat we weg konden uit de regenbuien en tijd over hadden om het binnenland van Cambodja meer te verkennen.

En daar waren we dan wel weer heel blij om. Cambodja is een prachtig land. Eerst hebben we een stop gemaakt in Battambang. Een redelijk grote stad met bijna geen toeristen. Heerlijk! We hebben een hele dag rondgetourd door de kleine dorpjes er om heen en vele mooie onontdekte plekjes gezien. De tuktukdriver nam ons overal mee naar toe. Zo hebben we ook een ritje gemaakt met de bamboo-trein. Dit is letterlijk een bamboepallet op wieltjes op een spoorrails. Vroeger gebruikt voor transport van rijst en ander voedsel tussen de onderlinge dorpjes. Met 30 km/uur zoefden we over de bobbelige rails en omdat er maar één spoor was, moest er als er een tegenligger aankwam uitgevochten worden wie zijn karretje van de rails moest monteren, de tegenligger doorlaten en daarna hem er weer op zetten. Erg grappig.
Met een lichte bamboebips daarna nog vele verschillende tempels bezocht, een kleine bergwandeling gedaan en afgesloten bij de vleermuizengrot. Dit is een grot waar duizenden vleermuizen samenleven en iedere dag tussen 5 en 6, mits het niet regent, er samen als een zwerm uitvliegen, de wereld in. Ze hadden ons flink laten wachten, maar het was heel indrukwekkend om te zien!

Onze laatste stop was Siem Reap, beroemd om Angkor Wat dat hier vlakbij gelegen is. Onze laatste dagen cultuur en reizen waren begonnen dus we besloten al snel te kiezen voor een volle planning met weinig slaap. Onze eerste dag begon dan ook om 04:00 in de ochtend, om de zonsondergang te zien bij Angkor Wat en verder in de koele ochtend langs de vele tempels te trekken. Het werd heel snel licht, maar helaas geen zonsopkomst, alleen wolken. Verder was het gebied wel heel mooi met ontelbaar veel mooie tempels en plekken om te zien. 's Avonds stond er met de grote groep Nederlandse meiden en nog wat andere verstekelingen die we inmiddels opgespaard hebben tot een door ons benoemde "supergroup" een kroegentocht gepland eindigend bij de wedstrijd Australië-NL op grote schermen. De uitgaansstraat kleurde al snel oranje en alleen de vele vele tuktukdrivers waren voor Australië. Natuurlijk werd het laat, want de spannende overwinning moest gevierd worden!
Echter ging om 06:00 weer de wekker voor een fietstocht over het platteland van Cambodja. Wij verwachtten een rustig fietsochtendje en kwamen dan ook gewoon op onze slippertjes en normale outfit aangekakt, maar toen we zagen hoe sportief de rest gekleed was bleek dat we onszelf hadden opgegeven voor een soort mountainbiketocht. Helmpjes op en hop de zandweggen in! Even wat anders, maar heel leuk om op die manier het echte Cambodja te verkennen.

En na de laatste beetjes Cambodjaanse cultuur opgesnoven te hebben, slenterend door de stad, zit het er nu dan echt op. Thailand wacht op ons, met hopelijk 2 weken vol zonnestraaltjes en zandkorrels.

Ik duik nu nog even lekker mijn mandje weer in, nog dromend over Cambodja. Lief mooi Cambodja, tot ooit!