Panama paradise
Blijf op de hoogte en volg Lieneke
15 April 2015 | Panama, Bocas del Toro
Helaas was dit iets te enthousiast, want door een staking in het luchtruim van de Fransozen werd dit zo'n kleine 40 uur later. Mijn overstap in Madrid heb ik ruim gemist en pas uren later kon ik via Mexico omvliegen richting Panama. Ik heb mezelf die dag menigmaal vervloekt waarom ik niet gewoon een reisje Texel had kunnen doen, maar ik kan nu in ieder geval ook zeggen dat ik in het land van de sombrero's, tequila en mannen met snorren ben geweest!
Eenmaal aangekomen in Panama merkte ik al snel dat het Spaans misschien toch een dingetje ging worden. Zelfs op het vliegveld spraken ze geen Engels en waar je ook bent in de stad of op straat, niemand begint in het Engels tegen je. Alhoewel ik er dus 99% van de tijd nog niet veel van begrijp (alleen yo no entiendo = ik begrijp het niet, haha.) vind ik dit juist heel tof. In Azië was alles gericht op toeristen en sprak iedereen Engels en nu moet ik met handen- en voetenwerk en in mijn beste Spaans duidelijk maken wat ik wil.
Panama-City was mijn eerste stad op de route. Het is de modernste stad in Centraal-Amerika en dat is ook zeker te zien aan de skyline van het moderne gedeelte. Toch heeft het ook zijn charmes met de oude wijk, Casco Viejo, met felgeverfde huisjes, idyllische balkonnetjes en gemozaïekte bloemenperkjes.
Ook het Panama-kanaal heb ik trouwens gezien, maar dit was meer een 'moetje' dan dat het er bijzonder uit ziet. Het is natuurlijk bizar belangrijk voor Panama, maar is qua uiterlijk niet meer dan een brede rivier met boten en containers die we ook in NL hebben.
Iedereen die ik in Panama-City ontmoet had trok verder richting Colombia, en zo vertrok ik in mijn uppie met de bus verder richting het westen. Stiekem vond ik het best eng om alleen te zijn en hoe ik in godsnaam in de juiste bus zou geraken was me ook een raadsel, maar eenmaal bij de juiste bus vond ik het heerlijk. Even helemaal op jezelf is best fijn en de Panamezen zijn echt superlief en vragen wel 100x aan je of ze je kunnen helpen, waar je heen moet of dat je verdwaald bent. In het Spaans weliswaar, maar met grote dankbare ogen, Spaans ge-gracías en enkele woordjes bedank ik ze en helpen ze me steeds verder.
En zo kwam ik die dag ook uit bij de juiste bus, al twijfelde ik wel even of ik de Spaanse uitleg naar de bus goed begrepen had. De bus naar Boquete ziet er namelijk uit als een felgele schoolbus uit de jaren 80 met hele harde salsamuziek en grote leren banken. Toch was dit inderdaad de bus die ik hebben moest en al snel kwam ik aan in het bergdorpje Boquete.
Ik liep er nog geen 5 minuten rond of er kwam een Amerikaanse dame naar me toe met de vraag of ik kon schaken. Nog voor ik kon antwoorden of überhaupt bedenken wat voor gekke vraag dit eigenlijk was, werd ik achter een tafeltje in een lange rij gezet en deed ik mee in een lokaal schaaktoernooi. Helaas geen grote prijs gewonnen, want binnen 3 zetten had de schaakmeester mij schaakmat en zat het er voor mij al weer op, haha.
Boquete is zoals ik zei een mooi bergstadje met prachtige natuur. Vijftig tinten groen, mooie watervallen en hoge bergen. En zulke lieve kindjes! Toen we een stukje met een busje reden werden we steeds rijkelijk nagezwaaid of werd er een stuk mee gerend. Vrees dat het gevoel dat ik al die kleine hummeltjes in mijn backpack mee naar huis wil nemen me nog wel vaker gaat overkomen de komende weken. Is in ieder geval weer eens wat anders dan een Vietnamees servies. :-)
Naast de taalbarrière is er trouwens nog wel een ander verschilletje met het backpacken in Azië, namelijk; het eten. En dan bedoel ik niet de eindeloze hoeveelheid rijst of de mate van spicyness, wat hier thank god tot nu toe ook nog niet is, maar het feit dat je je eigen eten in de hostels kookt. Iedere ochtend sta ik heerlijk pannenkoekjes te bakken en elke avond kook je samen met een groepje een maaltijd op tafel. Goedkoop, gezellig en vooral een uitdaging, want in sommige supermarktjes verkopen ze niet veel meer dan een ei, een pak rijst en een paar uien.
Mijn laatste stop in Panama was de eilandengroep Bocas del Toro in het noorden. Enkel te bereiken met klein motorbootjes, waan je je onmiddelijk in expeditie Robinson. Hierbij zou ik jullie maar al te graag jaloers maken met tropische temperaturen, maar het is voornamelijk bewolkt en soms zelfs een buitje hier en daar. Maar dat neemt niet weg dat ik in een waar paradijsje ben beland. Lekker een boekje lezen met je voetjes in het water, snorkelen omgeven door honderden zeesterren en vissen, gekko's overal in de kamers en je eigen verse fruit uit de bomen plukken geven gelijk het echte eilandgevoel, waardoor je hier het liefst nooit meer weg wilt.
Het ultieme zen-gevoel. Naast de hele dag luieren heb ik hier ook kennis gemaakt met een nieuwe tak van sport, het zogenaamde deepboarden. Hierbij hang je aan een touw met een gebogen plank achter een boot, en kun je tot een meter of 7-8 'duiken' door je plank omhoog of omlaag te sturen. Je bepaalt zelf hoe diep of hoe lang je onder water blijft en hoeft alleen maar te hangen en sturen. Eigenlijk is het het verkennen van de onderwaterwereld voor luie mensen, maar dat paste prima in mijn luie patroon!
Het backpackwereldje was weer even wennen, maar ik zit er weer helemaal in. Mooie plekken, lieve mensen en de beste reisverhalen. De jetlag begint nu ook eindelijk weg te ebben, waardoor mijn dag niet meer steeds rond 05:00, maar gewoon op een normale menselijke tijd begint en ik ben helemaal klaar voor het volgende: Pura Vida; Costa Rica!
-
15 April 2015 - 17:58
Margriet Den Breejen.:
Wat een leuke avonturen weer. Naast dokter kan je ook schrijfster worden. Kom maar met veel mooie verhalen. Dan zijn wij er ook een beetje bij. Liefs margriet -
17 April 2015 - 11:37
Trudi.:
Ha Lieneke.
Eerst maar eens van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ook wel apart om je verjaardag zo ver weg te vieren. Heb je vanmorgen in je hostel al een cupcake met kaarsjes erop gebakken voor jezelf? Wat een avontuur weer. Geniet er van en weer leuk om te lezen al je avonturen.
Liefs Trudi. -
19 April 2015 - 10:20
Jacolien Leusink:
Hey Lieneke,
Wat leuk dat je weer op reis bent!
Ik ga je verhalen weer volgen hoor!
Montón de diversión! (Oftewel heel veel plezier)
Groetjes, Jacolien Leusink
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley