Lief mooi Guatemala

Na een 18-uur durende slingerende en redelijk roekeloze rit, waarbij ik zowel Honduras als El Salvador doorkruisde, was ik dan eindelijk aangekomen in het land van de Maya's en felgekleurde kleedjes: Guatemala!

Guatemala, een land waar ik vanaf het begin af aan al heel erg naar uitkeek, en wat al mijn verwachtingen meer dan heeft waargemaakt. Veel vrouwen lopen hier nog in traditionele mooie jurken, kinderen staren me nog giechelend aan als ze me zien alsof ik een heel bijzonder wezen ben en de natuur en stadjes zijn echt ontzettend mooi en nog zo authentiek.

Allereerst Antigua, een stadje wat ik tot dusver echt wel kan bekronen tot leukste en mooiste stad so far. Met hele mooie kerkjes, geen asfalt maar kinderkopjes en alleen maar gekleurde huisjes, is het heerlijk om hier uren rond te dwalen, verse mango te eten van de straatkraampjes en gewoon een beetje te zitten in het park.

De zwaarste, maar tevens ook mooiste herinnering is hier ook gemaakt: vulcano Acatanengo. Met maar liefst een hoogte van 3976m, moet ik eerlijk toegeven dat ik regelmatig gevloekt hebt op de steile weg naar boven, maar het was een onvergetelijk avontuur.
Op dag 1 stond de klim tot 3300m op de planning, met volle backpack, waar we onze tenten opzetten bij een campsite met kampvuur om ons warm te houden. En dat was nodig, want in het bloedjehete Guatemala zaten we hier ineens te bibberen rond het vriespunt. Trui over trui over trui over trui, in de slaapzak en nog steeds was het echt ijskoud, wat slapen niet echt gemakkelijk maakte, maar ons wel extra knus met zijn allen in de tent.
Om 04:00 moesten we ons warme nestje verlaten voor de tocht naar de top voor de zonsopkomst. Een (wederom vloekend) gevecht tot het einde met de hele steile klim in los zand, maar het uitzicht deed alles doen vergeten. Wauw. Overal vulkanen, zowel actief met lava en rook als inactief, een heldere zonsopkomst en de lichtjes van de steden ver ver onder ons.
Naar beneden zijn we bijna gerend, hobbelend met onze backpacks, slippend door het vulkaanzand, hardop lachend en meedreunend met de muziek die we op hadden staan. Beneden waren we zo, haha. Een hike met een hele leuke groep om nooit te vergeten!! En ook de spierpijn zal ik nooit nooit vergeten. Auuu!

Na Antigua was het tijd om het noorden van Guatemala te veroveren. Te beginnen in Lanquin, bij Semuc Champey. Bekend om zijn felblauwe kraakheldere limestone trapsgewijze natuurbaden. Een plaatje als een ansichtkaart en heerlijk om in te zwemmen. De dag in Semuc was er een die eindigde vol blauwe plekken, schrammen en schaafwonden van alle rotsglijbanen en "natuurlijke springplanken" die we overmeesterden. Een 10m hoge brug, een hele lange touwschommel en enkele glijbanen bleken niet allemaal even veilig in de dry season met laagwater, maar het was een superdag en heb wederom weer een hoop grenzen (gillend) verlegd.
Naast alle wateravonturen, hebben we hier ook een grottentocht gemaakt tot zo'n 900m diepte. Met kaarsen in ons hand klommen, gleden en zwommen we de grotten door van de ene kamer naar de andere kamer. Heel erg tof!

In Lanquin was ik toevallig ook precies op tijd voor de jaarlijkse tweedaagse grootse poolparty van het hostel waar ik verbleef. Een groot feest met een bar middenin het hele hele mooie zwembad, biertjes in de jacuzzi en goede muziek. Gelukkig kan ik jullie over een paar weken flink jaloers maken met de aftermovie, want alles is gefilmd met drones.

Na goed uitgeslapen te hebben trok ik nog een stukje verder naar het noorden richting Flores en Tikal, bekend om de vele mooie Mayaruïnes.

Onze bus tussen Lanquin en Flores werd op de provincieovergang gestopt om alle tassen te controleren. Nu is dit niet superraar vanwege de vele drugssmokkel hier, maar hier werden we gecontroleerd op het bezit van.....fruit.
Ja, wij keken elkaar ook even vreemd aan toen de lieftallige beveiliging ons vroeg of we fruit in onze tas hadden, maar het is blijkbaar nodig. In het zuiden zijn er bepaalde fruitinsecten die ze in het noorden willen mijden en dus mag je geen fruit smokkelen. Haha.

Eenmaal gesettled in Flores wist ik om 02:30 (!!) even niet precies op welke planeet ik was toen de wekker ging, maar de zonsopkomst in Tikal maakte alles goed. Hele mooie tempels en zooo groot, als minimensjes liepen we door de oude Mayawereld.
En een hoogte/dieptepuntje die ik hier ook zeker even wil belichten en die waarschijnlijk niemand gaat geloven zonder de foto te zien: ik heb een tarantula op mijn hand laten lopen! Jawel, zo'n hele grote (best schattige met al die donshaartjes) enge zwarte spin. Gillend, shakend en bijna in tranen, maar voor 3 hele seconden liep de tarantula van Tikal op mijn hand! Nooit nooit nooooooit meer.

Het Spaans begin ik overigens steeds meer te spreken en te begrijpen, al bluf ik mezelf er nog regelmatig doorheen. Zo wilde ik vandaag een ijsje kopen met twee bolletjes en uiteindelijk kreeg ik een coupe met ijs, slagroom, nootjestopping en saus EN mocht ik mijn ijscoupebeker houden. En dat allemaal per ongeluk. Zo verkeerd is mijn slechte Spaans soms dus nog niet, al krijg ik meestal geen ijscoupes maar voornamelijk vragende blikken à la "waarom-snapt-ze-het-niet-ik-spreek-toch-geen-chinees" of juist aandoenlijke glimlachen "aaawhh-ze-begrijpt-er-niks-van-hoe-schattig" naar me toe.

Nu ben ik weer terug in mijn "thuisbasis" Antigua! Nog heerlijk hier rondlopen en een laatste lichte vulkaanhike (kon het toch weer niet laten) en dan moet ik helaas afscheid nemen van dit mooie land.

Guatemala is voorbij gevlogen en eigenlijk was het één groot hoogtepunt met in elke stad of regio weer zo veel moois. Vannacht vlieg ik naar mijn laatste stukje van deze reis, Cuba. Een hele andere uitdaging zonder hostels, wifi en toeristische tours. Ik kijk er heel erg naar uit en verdwijn denk ik even compleet in een andere wereld vol salsa, sigaren en Cuba libres.

Wieee, hasta la vista amigos!