Rochels, rijst en rellen
Blijf op de hoogte en volg Lieneke
23 September 2012 | Bangladesh, Dhaka
Allereerst dank je wel voor alle lieve reacties en berichtjes, vind het echt superleuk ze allemaal te lezen!
Na 24 lange uren van reizen kwamen we eindelijk in Dhaka aan. Huilbaby’s, handtastelijke Bengalen en een oncomfortabele houding zorgden voor weinig slaap, maar om 05:00 stonden we, iets minder fris en fruitig dan normaal, dan eindelijk op Bengaalse grond. Nog voor we voor de zoveelste keer langs een controlepunt moesten werden we opgewacht door een man van het ziekenhuis, genaamd mr. Hasan, die ons overal doorheen zou loodsen. Hij leidde ons gemakkelijk door de visumcontrole en bracht ons naar onze koffers die gelukkig na heel lang wachten ein-de-lijk op de band verschenen. (Ik denk dankzij de reisboeddha van mijn vriendinnetjes die ik in mijn koffer had zitten!!).
Vervolgens hebben we per persoon zo’n 10 Bengaalse jaarsalarissen (=20000 BDT = 200 euro) gepind om de komende dagen/weken mee vooruit te kunnen. Eigenlijk merkten we al verschil voor we het vliegtuig instapten, aangezien we bijna de enige niet-Bengalen bleken (niemand lijkt voor vakantie naar Bangladesh te gaan, heel raar), maar eenmaal buiten het vliegveld werd het verschil alleen maar groter. Iedereen staart je aan alsof je net uit een ruimteschip gestapt bent, van een rocheltje hier en daar kijkt niemand op en overal toeterend verkeer wat zich of niet aan de regels houdt of waarvoor regels compleet ontbreken. Verder hangt er overal een stinkende lucht met een gevoelstemperatuur alsof je net in een levensgrote oven bent gestapt. Na wat schietgebedjes gelukkig veilig thuisgebracht door onze chauffeur en mr. Hasan, waar we bij het zien van een bed al bijna direct in slaap vielen.
Op zich is ons huisje prima en zeker voor Bengaalse norm. We hebben een bed, airco, kleine kastjes, een wc (en geen gat in de grond, yes!), douche met roestvlekken en zelfs WiFi! Hierbij komt wel dat je zo hier en daar een aantal kakkerlakken tegenkomt, de stroom regelmatig uitvalt en het er niet heel schoon is, maar vergeleken met de rest van Bangladesh wonen we hier in een klein paradijsje, dus klagen doen we zeker niet en alles lijkt al te wennen (ja zelfs van onze kakkerlakvrienden schrikken we niet meer!)
Gisteravond ook onze eerste Bengaalse maaltijd op. Je raadt het al: rijst. De koks doen wel erg hun best want we kregen schalen vol en ook wat (extreem pittige) groenten en kip voor erbij. Tot ons genoegen kregen we net met het ontbijt gelukkig geen rijst, maar witte boterhammen en we konden kiezen uit pindakaas of jam en zelfs een gebakken eitje, dus echt super!
We zouden vandaag een rondleiding krijgen door het ziekenhuis om alvast een beetje te wennen aan waar we morgen terecht komen, maar door stakingen door de film Innocence of Muslims werden we geadviseerd niet naar het ziekenhuis te komen. We hebben een beetje rondgevraagd en blijkbaar zijn er grote rellen in delen van de stad, waarbij ze van alles in de fik steken en bont en blauw slaan. We gaan zo dus maar de veiligheid en rust opzoeken en een laatste dagje genieten van onze "vrije tijd". Om 11:00 (bij jullie dus 7:00) worden we opgehaald om naar ‘the Dutch Club’ te gaan, waar we, als het goed is, lekker kunnen zwemmen en ontspannen.
Nog een laatste Westers dagje en morgen duiken we het echte Bengaalse leven in!
Bhālabāsā en tot snel weer!
Na 24 lange uren van reizen kwamen we eindelijk in Dhaka aan. Huilbaby’s, handtastelijke Bengalen en een oncomfortabele houding zorgden voor weinig slaap, maar om 05:00 stonden we, iets minder fris en fruitig dan normaal, dan eindelijk op Bengaalse grond. Nog voor we voor de zoveelste keer langs een controlepunt moesten werden we opgewacht door een man van het ziekenhuis, genaamd mr. Hasan, die ons overal doorheen zou loodsen. Hij leidde ons gemakkelijk door de visumcontrole en bracht ons naar onze koffers die gelukkig na heel lang wachten ein-de-lijk op de band verschenen. (Ik denk dankzij de reisboeddha van mijn vriendinnetjes die ik in mijn koffer had zitten!!).
Vervolgens hebben we per persoon zo’n 10 Bengaalse jaarsalarissen (=20000 BDT = 200 euro) gepind om de komende dagen/weken mee vooruit te kunnen. Eigenlijk merkten we al verschil voor we het vliegtuig instapten, aangezien we bijna de enige niet-Bengalen bleken (niemand lijkt voor vakantie naar Bangladesh te gaan, heel raar), maar eenmaal buiten het vliegveld werd het verschil alleen maar groter. Iedereen staart je aan alsof je net uit een ruimteschip gestapt bent, van een rocheltje hier en daar kijkt niemand op en overal toeterend verkeer wat zich of niet aan de regels houdt of waarvoor regels compleet ontbreken. Verder hangt er overal een stinkende lucht met een gevoelstemperatuur alsof je net in een levensgrote oven bent gestapt. Na wat schietgebedjes gelukkig veilig thuisgebracht door onze chauffeur en mr. Hasan, waar we bij het zien van een bed al bijna direct in slaap vielen.
Op zich is ons huisje prima en zeker voor Bengaalse norm. We hebben een bed, airco, kleine kastjes, een wc (en geen gat in de grond, yes!), douche met roestvlekken en zelfs WiFi! Hierbij komt wel dat je zo hier en daar een aantal kakkerlakken tegenkomt, de stroom regelmatig uitvalt en het er niet heel schoon is, maar vergeleken met de rest van Bangladesh wonen we hier in een klein paradijsje, dus klagen doen we zeker niet en alles lijkt al te wennen (ja zelfs van onze kakkerlakvrienden schrikken we niet meer!)
Gisteravond ook onze eerste Bengaalse maaltijd op. Je raadt het al: rijst. De koks doen wel erg hun best want we kregen schalen vol en ook wat (extreem pittige) groenten en kip voor erbij. Tot ons genoegen kregen we net met het ontbijt gelukkig geen rijst, maar witte boterhammen en we konden kiezen uit pindakaas of jam en zelfs een gebakken eitje, dus echt super!
We zouden vandaag een rondleiding krijgen door het ziekenhuis om alvast een beetje te wennen aan waar we morgen terecht komen, maar door stakingen door de film Innocence of Muslims werden we geadviseerd niet naar het ziekenhuis te komen. We hebben een beetje rondgevraagd en blijkbaar zijn er grote rellen in delen van de stad, waarbij ze van alles in de fik steken en bont en blauw slaan. We gaan zo dus maar de veiligheid en rust opzoeken en een laatste dagje genieten van onze "vrije tijd". Om 11:00 (bij jullie dus 7:00) worden we opgehaald om naar ‘the Dutch Club’ te gaan, waar we, als het goed is, lekker kunnen zwemmen en ontspannen.
Nog een laatste Westers dagje en morgen duiken we het echte Bengaalse leven in!
Bhālabāsā en tot snel weer!
-
23 September 2012 - 09:35
Anne:
Lieve Lien! Wat kan je toch heerlijk schrijven! Echt leuk om te lezen. En jaaa de koffer is aangekomen woehoe! :) Heel naar wel van die rellen. Hopelijk kan je snel wel weer de straten op, het ziekenhuis in en het leven daar zien. Geniet ze! xxx Anne -
23 September 2012 - 23:06
Yvonne:
Lienie! Je eerste verhaaltje in Bangladesh, echt leuk geschreven. Goed dat je die boeddha niet bent vergeten, anders had je nu zeker zonder koffer gezeten :). Ik zag vandaag inderdaad die rellen op tv en ik dacht direct aan je (hmm.. die zal vandaag nog een dagje vrij hebben ;), gelukkig dat je er niet veel van mee hebt gekregen). Heel veel succes morgen en ik kan niet wachten tot je volgende verhaal! Liefs, Yvonne -
24 September 2012 - 11:30
Trudi:
He Lieneke, wat een avontuur! Toen ik van de kakkerlakken las ging voor mij het licht al uit. Ik ben benieuwd wat je in het ziekenhuis te wachten staat. Leuk om je zo te volgen.
Liefs Trudi -
24 September 2012 - 16:41
Anne-lotte:
Heee Lien!
Ik zag opeens op Facebook verschijnen dat je al weg bent! Beetje laat dus, maar bij deze dus alsnog heel veel plezier en succes daar. Zo, en nu gelijk je eerste verhaaltje gelezen. Leuk en spannend allemaal hoor! Ben benieuwd hoe je het daar gaat hebben op je werk daar, dus ik ga mezelf gelijk even aanmelden voor de mailinglist.
En als het nou toch niet gaat lukken met studie, dan kun je altijd nog schrijver/redacteur worden! Goed geschreven hoor! :-)
Nou, genietse en tot wiedersehen/schreiben! Xx -
26 September 2012 - 16:40
An Luesken:
Hallo Lieneke,
Wat hebben jullie al veel meegemaakt en dan moet het allemaal nog gaan beginnen, dat beloofd wat!
Ik lees je verslag met groot genoegen en zie je in gedachten door het idiote verkeer laveren met opgetrokken neus van de stank, lijkt me niet prettig hoor.
Ze zeggen dat alles went.......
Lekker genieten van deze bijzondere reis!
Liefs, An, Erasamus MC
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
